Komunikat dotyczący kwalifikowalności wydatków rozliczanych w ramach projektów UE przez beneficjentów uzyskujących wsparcie z tzw. tarczy antykryzysowej (COVID-19)

Szanowni Państwo,

zgodnie ze stanowiskiem Ministerstwo Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 9 września 2020 r., kwestia braku możliwości rozliczenia w ramach projektów
UE kosztów sfinansowanych z krajowych środków publicznych za pomocą rozwiązań prawnych przewidzianych w ustawie z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. 2020 poz. 374), dalej jako: „tarcza antykryzysowa”, została przedstawiona w zbiorze wyjaśnień wybranych przepisów ustawy z dnia 3 kwietnia 2020
r. o szczególnych rozwiązaniach wspierających realizację programów operacyjnych w związku z wystąpieniem COVID-19 w 2020 r. (Dz.U. 2020 poz. 694), dostępnym na stronie internetowej:

https://www.funduszeeuropejskie.gov.pl/media/91854/Aktualizacja_Zbior_interpretacji_specustawa_funduszowa_lipiec_06_07_20.pdf.

Zgodnie z przywołanymi wyjaśnieniami, w przypadku, gdy beneficjent korzysta ze wsparcia na podstawie tarczy antykryzysowej, np. w postaci dofinansowania części kosztów wynagrodzeń pracowników, nie może rozliczyć w ramach projektu kosztów, na które pozyskał wsparcie ze środków publicznych innych niż środki europejskie (BP, FP, FGŚP). Jeżeli zaś beneficjent został zwolniony z zobowiązań publicznoprawnych, np. ze składek ZUS, nie może wysokości tych zobowiązań (zaplanowanych we wniosku o dofinansowanie projektu) rozliczyć w ramach projektu, ponieważ nie stanowią kosztu beneficjenta.

Zobowiązanie publicznoprawne, z którego beneficjent został zwolniony, jako koszt niespełniający zasady faktycznego ponoszenia wydatków (zob. podrozdział 6.4 ww. Wytycznych) – nie może być kwalifikowalny. Mając na względzie powyższe, właściwa instytucja powinna zweryfikować, czy wydatki rozliczane przez beneficjenta we wniosku o płatność zostały faktycznie poniesione, a koszty pochodzące z uzyskanej pomocy na podstawie tarczy antykryzysowej nie podlegały rozliczeniu w ramach projektu.

Warto zauważyć natomiast, że zgodnie z uregulowaniami zawartymi w sekcji 6.6.2 Wytycznych w zakresie kwalifikowalności wydatków…, wydatki rozliczane w sposób uproszczony za pomocą jednej z metod: stawki ryczałtowej, kwoty ryczałtowej lub stawki jednostkowej, są traktowane jako wydatki poniesione. Beneficjent nie ma obowiązku gromadzenia, ani opisywania dokumentów księgowych na potwierdzenie poniesienia tych wydatków. Zatem, instytucja weryfikująca wnioski o płatność nie bada tych dokumentów.

Weryfikacja wydatków rozliczanych za pomocą uproszczonej metody polegająca na sprawdzeniu, czy działania zadeklarowane przez beneficjenta zostały zrealizowane, a wskaźniki określone w umowie o dofinansowanie projektu osiągnięte, nie uwzględnia sprawdzenia, czy koszty te spełniają zasadę faktycznego ponoszenia wydatków (zgodnie z przypisem nr 12 ww. Wytycznych, zasada faktycznego ponoszenia wydatków nie dotyczy wydatków rozliczanych metodami uproszczonymi).

Dofinansowanie jest należne:

• w przypadku stawek jednostkowych – za właściwe zrealizowanie działania objętego stawką,
• w przypadku kwot ryczałtowych – za zrealizowanie w pełni wskaźników objętych kwotą ryczałtową (rozliczenie w systemie „spełnia – nie spełnia”),
• w przypadku stawek ryczałtowych – w kwocie wyliczonej ryczałtem w oparciu przedstawiane do rozliczenia wydatki będące podstawą wyliczenia stawek.

Zatem, właściwa instytucja nie powinna weryfikować, czy koszty rozliczane przez beneficjenta we wniosku o płatność w sposób uproszczony, za pomocą stawki jednostkowej, kwoty ryczałtowej, bądź stawki ryczałtowej, zostały przez niego faktycznie poniesione. Nie wymaga również sprawdzenia, czy w związku
ze zrealizowanymi zadaniami rozliczanymi w sposób uproszczony, beneficjent uzyskał wsparcie na podstawie tarczy antykryzysowej.

Analogicznie, w przypadku wynagrodzenia dla pośredników w ramach instrumentów finansowych, wypłacanego jako opłata za zarządzanie, a nie jako rozliczenie kosztów zarządzania, instytucja nie analizuje kosztów poniesionych przez pośrednika.

Odmienne podejście byłoby sprzeczne z istotą opłaty za zarządzanie, która jest rozliczana w sposób uproszczony, w oparciu o przyjęte z góry wyliczenia, nie zaś jako refundacja konkretnych poniesionych kosztów, a ponadto co do zasady jest ustalana w wyniku przeprowadzonego zamówienia publicznego.